Op expeditie in de achtertuin

Al sinds de bouw van ons clubgebouw ben ik lid van Natsec en vanaf het moment dat de kajaks en kano’s gestald konden worden in de loods vaar ik met grote regelmaat de zelfde stukken over onze Vlaardingse Vaart en Vlieten. Rondje Jachthuis, heen en weer naar Maasland of Maassluis, Rondje Westland, even naar de Windhappers naar Den Haag en weer terug. Ik kan de tochten bijna dromen.

Tijd dus voor een nieuw avontuur en omdat het steeds drukker werd op het water en op de weg bleef ik bij wijze van spreken in de achtertuin. In dit geval dus niet de Broekpolder maar de sloten en gaten achter de Holy.

De polder in

Voorzien van een geschikt expeditie-schip, kaartmateriaal, een stevig lunchpakket, voldoende water en zonnebrand voer ik het eerste stukje over de al bekende Vlaardingse Vaart. Tot ik bij het mij al tijden intrigerende bordje knooppunt 63 naar rechts kom. Hier is een mooi klein steigertje voor de kano- en kajakvaarder gemaakt om te kunnen overdragen naar de lager gelegen polder. Meteen beland ik beneden in een rimboe van riet. Het slootje is bijna helemaal dicht gegroeid en een steigertje om in te kunnen stappen ontbreekt. Gelukkig heb ik het juiste materiaal bij me om tocht gemakkelijk in te kunnen stappen. Zodra ik mijn peddel in het water steek voel ik de modder al, dat beloofd wat denk ik bij mijzelf. Ik boom de kano door het dicht begroeide slootje dat langs de achtertuinen van de aan de dijk liggende huizen loopt. Altijd al nieuwsgierig geweest hoe de achter kant er uit ziet. Gelukkig is de rimboe van korte duur en kom ik op een brede sloot die mij de polder invoert.

Rustig glijdt mijn expeditie-schip langs de “nieuwe natuur in ontwikkeling” en langs groene weides waar koeien loom van de warmte liggen te herkauwen. Een zwaan komt even imponerend langs maar houd verstandig genoeg toch nog enige afstand. In het heldere slootwater zie ik visje wegschieten naar de veilige rietkragen of naar de vele waterplanten. Ik probeer een paar stukjes “nieuwe natuur in ontwikkeling” in te varen maar loop steeds vast in de overvloedige waterplanten en rietkragen. Bij het knooppunt bordje 63 sla ik linksaf en peddel door een schaduwrijk slootje langs een boerderij. Even waan ik mij heel ergens anders maar dan passeer ik de weg die o.a. naar Vlietzicht leidt. De polder is nu echt de polder met aan beide zijdes grasland zo er je kan kijken. Ik kom uit op de Stinksloot, die gelukkig niet zijn naam eer aan doet. Eigenlijk wel benieuwd waarom de Stinksloot zo heet.

Naar de A4

Linksaf betekend een kort ommetje want dan kom je uit bij het “nieuwe gemaal” waar je na een kleunpartij weer in de Vlaardingse Vaart uit komt. Rechtsaf dus verder de polder in. Met het windje in de rug gaat het lekker over de Stinksloot die het rechte stuk afwisselt met een kleine omlegging. Helaas komt er door de A4 een einde aan Stinksloot en wijst het knooppunt bordje naar rechts. Linksaf peddel je naar Tanthof, Delft. De sloot langs de tunnelbak is kaarsrecht en saai. De A4 speelt ik-hoor-je-wel-maar-zie-je-niet. Gelukkig bieden de paarden meer vermaak, nieuwsgierig als ze zijn. Voorbij een duiker met het bordje beperkte vaarhoogte ga ik er uit voor een lunchpauze. Helaas geen steigertje maar de kant is pas gemaaid en er staat een eenzame boom die schaduw biedt. Verderop zie ik ooievaars fourageren in het weiland om even later op de thermiek weer verder te gaan.

Als ik weer verder wil gaan en net ben in gestapt passeert grommend en pruttelend de waterplantenmaaier die vlak voor de duiker stopt. De kaptein van het schuitje heeft nog even de tijd voor een kort praatje en adviseert mij om rechtsom te keren want even verderop heeft hij en ze collega de sloot tijdelijk afgesloten om de gemaaide waterplanten morgen of zo op te baggeren. De weg terug is dus de zelfde weg als dat ik ben gekomen alleen nu moet ik een stuk harder werken met de wind pal tegen op de Stinksloot. Twee boven het weiland jagende torenvalken dwingen mij om toch even te stoppen om te genieten van hun vlucht. Het lijkt er op dat een ouder het jong leert jagen, want regelmatig komen ze bij elkaar.

Terug naar huis

Terug bij knooppuntbordje 63 sla ik nog even linksaf om een stukje het Zweth op te varen tot aan de duiker tussen Holy en Kapel. Een bootje onder de duiker blokkeert de doorgang. Door de waterplantenmaaiers is het water flink troebel geworden en drijft er nu al een dikke laag waterplanten die het varen moeilijker maken. Nog één keer stop ik als grote dikke vissen grote rimpelingen veroorzaken in de ondiepe zijslootjes. Jagen of paren? De natuur leeft hier in ieder geval. Terug bij de rimboe van riet baan ik mij weer een weg naar het overdraagpunt.

Een kwartiertje later sta ik weer bij de loods, na 29 jaar en 1 polder-expeditie is mijn achtertuin weer wat groter geworden.

Ps: twee weekjes later blijkt de rimboe van riet weer deels gemaaid te zijn de sloot is nu weer beter bevaarbaar.

Patrick Dousi.