Op de site zag ik een leuke toertocht staan over de Bernisse. Ik was pas verhuisd naar Spijkenisse en vond dit een mooie gelegenheid om de omgeving te verkennen zo dicht in de buurt. Was ook wel weer eens tijd om het water op te gaan na een lange blessure aan de enkel. Contact gezocht met de organisatoren van de Toercommissie en kunnen afspreken dat men voor mij een tweepersoons kajak konden meenemen. Scheelde mij een rit heen en weer door de Benelux-tunnel.
Gelukkig deze keer geen file geweest dus de Natsec leden konden er rap doorheen rijden. Hoewel het vertrek in Vlaardingen een kwartiertje was vertraagd door 2 grote stortbuien. Willem en Joke werden gelukkig geappt dat het wat later werd. Gelukkig werd het droog toen de stoet auto’s en de trailer er aankwamen. Mooi plekje bij de steiger waar de kajaks en kano te water werden gelaten. Even voorstellen want ik zag wat nieuwe gezichten en Joke (mijn partner) was voor velen ook een nieuw gezicht. Ieder werd geholpen en Willem kreeg wat extra aandacht bij het instappen.
De Bernisse
De Bernisse lag nu voor ons. Op het oog een rustig brede sloot te vergelijken met de Vaart of de Boonervliet. Vroeger was dit een belangrijke scheepvaartroute van Holland naar Vlaanderen. Maar deze verzande in de loop der jaren en in 1976 besloot men er een recreatiegebied van te maken met wat meertjes en strandjes. We passeerde wat kleine eilandjes, er was besloten op de terugweg enkele te passeren waar dit mogelijk was vanwege de geringe diepgang! 10 Kajaks en een kano voeren in een lange sliert over de Bernisse. Een enkele keer werd er wat vaart geminderd om ieder te laten aansluiten.
Willem en Joke deden hun best om het tempo bij te houden maar ieder vond dat wij mooi gelijk peddelden in de 2 persoons kajak. Gelukkig het eerste rustpunt kwam in zicht. O, Willem had wat moeite om overeind te komen. Toen hij opnoemde wat er zoal vernieuwd was in dat strakke lichaam kwamen er gelijk 2 sterke krachten erbij om Joke te helpen om haar vriendje uit die kajak te krijgen. Mooi grasveldje en een zonnetje erbij nodigde ons uit om hier de eerste boterhammen, koffie en koeken te verorberen. Wat mooie verhalen en uitleg hoe je het lichaam soepel kan houden deed de tijd snel verlopen.
En weer verder
Even later gingen we weer naar de kajaks. Willem zat er zo in hij liet zich er gewoon in ploffen. Na een stukje te hebben gepeddeld werd er vergaderd in enkele kajaks hoe verder te gaan. Ja, gewoon rechtdoor we komen vanzelf bij een keerpunt. We gingen een klein meertje op en zagen een mooi strandje. Daar gaan we heen op de terugweg om te zwemmen. De één ging wat naar links de ander naar rechts en de voorste rechtdoor! Ja, hoor we waren de kano kwijt. Hoe kan dat nou we hadden zo mooi plan gemaakt! We stoven alle kanten op om te zoeken en besloten naar het strandje te gaan en er één op uit te sturen om naar het eindpunt te peddelen. Ook werd er per mobiel contact gezocht wat later zou gelukken. Met een lekker gangetje het strandje op om zo droog mogelijk uit te stappen. Willem zette er de vaart in en door zijn gewicht vloog de kajak het zand op. Even wat hulp en hij stond naast de kajak.
Zo dat ging al iets soepeler. Nog wat brood en koeken wegwerken waarna de meeste besloten te gaan zwemmen. Ook werden er oefening gedaan in eskimoteren. Raar gezicht hoor met duikbril op maar de oogjes bleven droog. 1 Keer hoorde we tromgeroffel op de bodem van de kajak en dat betekende ik wil wat hulp wat geschiedde. Proestend kwam Anja weer boven maar genoot ervan dat het haar meerdere keren gelukt was. Arie gaf intussen ook vele tips over zwemmen, oefeningen en nog veel meer dingen die hij uit zijn wonder horloge kan halen.
Terug naar het beginpunt
Intussen had Judith contact gehad met de verloren kanovaarders en besloten weer op pad te gaan. Willem ging het steeds beter af bij dat instappen of kwam dat de kajak haast geheel droog lag. Bij het verlaten van het strandje zagen we de kano in de verte aankomen. Nog even een nat avontuur van een kajakster die bij het instappen een nat pak haalde. Gelukkig was er nog hulp op het strand en zat ze snel weer in de kajak. Gezamenlijk voeren we de Bernisse op terug naar het beginpunt. We besloten hier en daar binnendoor een eilandje te passeren. Dat maakte de tocht wat afwisselender.
Waar sommige bang voor waren gebeurde toch. Halverwege een eilandje lag een dam. Kunnen niet verder we moeten terug. Wie heeft de kaart werd er geroepen maar we waren genoodzaakt om terug te peddelen. Dat was natuurlijk lachen en grappen maken. Stond een behoorlijk tegenwindje wat het peddelen zwaar maakte. Menigeen was blij dat men bij de steiger kon afmeren. We zagen nog een bekende uit het verleden van het Natsec bestaan aan komen varen die ons gelijk opzocht voor een praatje. Onderwijl werden kajaks en kano op de trailer en auto geladen. Nog even handjes schudden en ieder een veilige reis terug naar de Vereniging en/of vakantie wensen. Willem en Joke zwaaide de stoet nog na en reden naar Spijkenisse waar ze vermoeid in de tuin neerstreken en de belevenissen van de tocht doornamen.
