Afgelopen week hebben we met 11 Natsecers de Elfstedentocht gevaren met de C11, een tocht van 200 km over 6 dagen. Het was mooi weer om te kanoën, niet te warm met soms een paar druppels regen. Onderweg hebben we veel lol gehad en gezongen. En de C11 is met afstand de meest gefotografeerde kano van deze tocht.
Hieronder volgt een verslag per dag.
Er staan hieronder nog meer foto’s…
Zondag 24 juli 2022
Verslag dag 1 (of dag 0, we peddelen vandaag immers nog niet) van de 25e Friesche Elfstedentocht, juli 2022:
Uitgezwaaid door Rita, Harm, Mama Marianne en het klusteam van Natsec (Paul, Paul en Peter-Paul) vertrokken we om half elf richting Hoge Noorden. Helaas werd bij Lelystad het Hajé restaurant (de Lepelaar) voor een broodnodige koffiestop door de C-11 vervoerder snoeihard voorbij gereden, en hebben we noodgedwongen op een onbemande P luttele km’s verderop aan de instant-koffie en dubieuze home-made appel-rabarbertaart alsnog aan de koffie gezeten.
Rond 14.00 uur arriveerden we in de Prinsentuin, het stadspark in het centrum van Leeuwarden, waar het al lekker druk en daardoor licht chaotisch was. Maar deze nieuwe organisatie van de 11-stedentocht bleek super behulpzaam: alle opdoemende problemen werden naar tevredenheid opgelost. Na wat gezeul met een C11-in-stukken over kayaks en scheerlijnen, gevolgd door eenzelfde route met onze kampeer- en kanospullen, konden we op een vrij stukje gras onze tentjes opzetten. De pannekoeken van Frits-Jan waren subliem, en de uitserveer-kwaliteiten van Jeannette onovertroffen. Met volle buik onze tentjes opgezocht voor een uiterst rumoerig nachtje in deze wereldstad, vol verwachting naar wat de volgende dag – onze eerste peddeldag – ons zou gaan brengen….
Ineke.
Maandag 25 juli 2022
Elfstedentocht eerste dag
Na een heerlijke nacht slapen in de Prinsentuin, ging al vroeg de wekker. Om 8.45 uur moesten wij allemaal in de C11 zitten. Dat betekent vroeg ontbijten, tent afbreken, tassen inleveren voor het vervoer en zorgen dat die C11 te water kon. Dat was nog even een dingetje, iedereen wilde zijn kayak in het water laten. Maar je kent de mentaliteit van Natsec…. even observeren en dan gewoon de ruimte pakken ook al lijkt dat bijna niet mogelijk 😉.
Het was een gezellige bedoeling in het water. Veel kayaks, een aantal surfers, roeiboten, onze kano en aan de kant de gemotoriseerde boten.
Na een toespraak die wij niet konden verstaan omdat het geluid te zacht was en na het Friese Volkslied werd het startsein gegeven. Een echt kanonsschot! Eindelijk… we konden beginnen met onze tocht!
We moesten in het begin rustig aandoen, de stuurman (Ruud) en onze slagman (Fer) moesten flink tussen de kayaks door manoeuvreren. En dat deden ze perfect 👍🏻
Vandaag ging de tocht via Sneek naar IJst, 28 km peddelen.
Vanaf Leeuwarden was het eerst een stuk peddelen door industriegebied. Daarna hebben we vooral veel gras gezien. Volgens Wim hebben de boeren hier maar één grassoort… jaja je leert wat tijdens zo’n tocht.
We namen de alternatieve route. Daarmee vermeden we de drukte en we hadden daardoor de zelfbedieningssluis Nije Grienedykstetsyl. Als echte serieuze sluisdeskundigen bedienden Frits-Jan en Fer de sluisdeuren. Lage bruggetjes waren voor ons ook geen uitdaging. Bukken, bukken, bukken, bukken,…. ik weet niet hoe vaak het werd geroepen maar we deden duidelijk ons best dat niemand zijn hoofd zou stoten. Ruim van te voren werd er ook bij een brug geroepen: VLAG! Niet één keer natuurlijk, we riepen dit het liefst allemaal. Dan wist Ruud dat hij de vlaggestok laag moest doen. We riepen en controleerden.
Op naar Sneek. Sneek zag er prachtig uit met zijn torentjes bij het water. Ruud en ik hadden wel door Sneek willen peddelen maar de meerderheid stemde om door te gaan. Wij dachten later nog wel even terug te lopen….. Helaas werd die afstand te ver.
Bij Sneek mocht Marianne stempelen! Met keurige precisie zette zij kundig de stempels.
Naar IJst was het toen nog maar een klein stukje varen.
Onderweg deelde Ineke bijzondere drop, piemels en tieten die eigenlijk best goed smaakten….
In IJst hebben we gekampeerd op het terrein van de schaatsvereniging. Het veld was een uitdaging. Hard gras en volop greppels. Het terrein is in de winter de schaatsbaan van IJst.
Na het opzetten van de tenten kwamen de flessen wijn en de nootjes tevoorschijn.
Op de camping was er een demonstratie polsstokverspringen oftewel fierljeppen.
Leuk om te zien hoe de sport wordt beoefend en jullie kennen Frits-Jan, die wilde alles weten van de regels van deze sport.
Op de camping hadden we een flyer gekregen voor een eetcafé. Nou dat zagen wij wel zitten. Friet, saté, bier, genieten na een heerlijke dag op het water!
Voordeel van uit eten gaan was ook dat onze powerbanks, telefoons en horloges aan de stroom konden.
Op de camping tanden poetsen in de buitenlucht en nog even gebruik kunnen maken van het sanitair on wheels. Mooie uitvinding.
Was een prachtdag! Het belooft wat te worden de komende dagen….
Viola.
Dinsdag 26 juli 2022
’s Morgens toen we wakker worden in IJlst. We waren vroeg in de C-11 om naar Sloten te gaan. Maar door de hoge golven, werden we door gestuurd naar Balk. Daar was een grote verrassing een oom Albert en tante Susan die stonden vlak bij de bakker op te wachten waar Anja brood wilde halen. Daar hebben we lekker koffie en thee en wat lekkers er bij genomen. Daar naar zijn we verder gevaren in een heel mooi natuurgebied Gaasterland waar Ineke weer verraste met haar mooi verhalen over de bomen en de planten. Zij weet veel van varens. We zij twee keer een meer over gestoken met behoorlijk windje. We maakte twee keer bijna water in de C-11. De andere kano’s hadden echt veel moeite om in sloten te komen. Vandaar dat de organisatie ons gelijk naar Balk gestuurd heeft. We hebben gelukkig veel voor de wind gevaren. Zo dat we minder moe waren als gisteren. Daar na zijn we vroeg naar een pizza restaurant gegaan, om een borrel te nemen en lekker te eten.
Groeten Wim en Marianne.
Woensdag 27 juli 2022
Eindelijk lukte het om, op de tijd van het bevel, precies half negen, alle bemanningsleden in de C11 te hebben. Het vetrek uit Stavoren verliep dus prima. Alles zat mee want met wind in de rug ging het met rappe snelheid richting Hindelopen. Maar onderweg werd er al snel besloten om een stop te maken onderaan de dijk van het IJSSELMEER. Ineke en Viola renden de dijk over, op het strandje af. Viola gleed uit en viel op haar kont, waarna alle schapen op de dijk het op een rennen zetten. Na deze stop voeren we rap door naar Hindelopen. Dit stadje is mooier dan Giethoorn en Venetië. Fer loodste de C11 door smalle slootjes ver het stadje in . Op een prachtige plek vlakbij het schaatsnuseum konden we echt niet verder. Hier moesten we stempelen. Na een ruime koffiepauze moesten we achteruit manoeuvreren. Maar ook dat lukte.
We gingen op weg naar Workum. Frits Jan beloofde IJs van de boerderij. Dat was heerlijk! We bekeken de melkrobot in de stal. Voor meningen was dit een novum. Verkwikt gingen we verder. Aangekomen in Workum moesten we weer stempelen en hebben we geluncht op de trap in het draaigat vlak voor de brug.
Tot onze verrassing kwam de brugwachter uit Vlaardingen. Zij mopperde wat omdat zij moest doorwerken in haar middag pause en het was erg druk met de doorvaart van alle motorboten. Vervolgens door naar Bolsward. Iedereen kreeg duidelijk sporen van vermoeidheid. Behalve Marcel en Ruud. Die hadden het druk met duik verhalen tot 23 meter diepte. Een sport die zij overal ter wereld hebben beoefend.
Eindelijk aangekomen in Bolsward was het eerst een stuk file varen vanwege de opstopping. Maar spoedig kwam er zicht op onze bejaarden huis locatie. Waar wij ons kampement konden opzetten.
Tot vreugde en soms spijt werd besloten zelf te koken. De Mexicaanse bonen stamppot van Renate was niet met veel zegen behebt. Tot tweemaal toe ging er een deel over de grond en over het stoeltje van Wim. Maar gelukkig met een kom tomaten soep en een stukje stokbrood werden ook die magen goed gevuld. Voor het slapen gaan werd er in kleine kring nog wat nagepraat onder het genot van een heerlijk glaasje Berenburg van de Weduwe Joustra uit Sneek. Beslist de lekkerste Berenburg van Friesland en de rest van de wereld. Na een paar glaasjes Oogjes dicht en snaveltjes toe. Op naar de volgende dag.
Wim.
Donderdag 28 juli 2022
In Bolsward al weer vroeg op sommigen al om 06:00 uur naast het verzorgingshuis waar de plaatsgevonden C11stedentocht invasie op het terrein van de ‘jacht’ haven tot leven komt. Naast een lange motorboot uit Dordrecht ‘De Verandering’ lag een weer schoongemaakte C11 te wachten tot dat het team weer gedoucht en wel na een kort ontbijtje en opruim/inpaksessie weer aan boord klimt.
Alles behalve tenten, tassen en keukengerei wat door twee vrachtwagens van de uitstekende organisatie weer naar de volgende lokatieplaats gebracht wordt weer in de boot.
Fer (op slag) deelt de peddels weer op grootte uit en Ruud (stuurman) geeft het sein om de motoren te starten en met een Peddelgroet varen we onder de eerste van vele lage bruggen door waar alle bemanning onderin op de bodem van de boot moet gaan zitten.
De meeste boten en kanoers kiezen voor de hoofdroute. Maar NATSEC is eigenwijs en kiest de alternatieve route die achteraf één van de meest mooie kronkelige routes van die week blijkt te zijn.
Na 10 Km vonden de motoren dat er koffie in moest, daar varen bemanningsleden goedkoper op dan diesel.
Mooi steigertje om aan te leggen en even te genieten van wat rust.
Op de helft komt alles weer samen op zogenaamd groot vaarwater dus zwemvesten weer aan.
Er zijn sommige dingen die werken als een rode lap op een stier en die heten ‘bramen’: Dit is een uitdaging als het achterschip vol in de achteruit peddelt en de voorste bemanning keihard vooruit! Ps Het voorschip was het eerste in Harlingen waar we als apen een banaan krijgen aangegooid. Tijdens onze lunchpauze onder begeleiding van trommelmuziek gaan onze vaste stempelverzamelaars Ineke & Fer met wat teamleden weer op pad.
In de middag best een beetje saai varen maar met de uitdaging om mee te liften op de hekgolven van inhalende moterboten wordt de snelheid door het team opgevoerd van gemiddeld 7 Km per uur naar een topsnelheid van 9,8 Km per uur wat best wel spannend is.
Om 15:00 uur met 28 km varen waren we lekker vroeg bij Kano Vereniging Onder de Wadden te Franeker om de tentjes op te zetten en boodschapjes te doen inclusief stempelen natuurlijk.
Indrinken met zelfgekochte bier en wijn en een lange droge Friesche worst van Wim. Om 8:00 uur scherp op het dorpsplein waar we eenware traktatie van haring met een portie kibbeling krijgen.
EN OOK GRATIS: Bols Korenwijn waar het niet bij ééntje bleef 😉
Marjan een topmeid trakteerde ons op een heerlijk softijsje als dessert.
Tevens ‘s avonds in het zonnetje genieten van de voorbereidings training van HET friese kaats tournooi waar woensdags 20 duizend man publiek bij aanwezig zal zijn. Daar wordt je hongerig van, dus zit er een gek Marcel op de ramen van een snackbar op de hoek te bonken voor een patatatje met, en natuurlijk koffie voor de motoren. Na laatste glaasje Weduwe Joustra Beerenburg vroeg naar bed want morgenvroeg om 7:30 in de C11 voor 44 Km.
Frits-Jan.
Vrijdag 29 juli 2022
De ‘Hel van het Noorden’
Vandaag staat 44 km op het programma. In combinatie met de voorspelde windkracht 4 (of 2, afhankelijk van de geraadpleegde website), toch wel een dingetje. Dankzij een kortstondig schrikbewind is iedereen vroeg uit de veren en ja, niet te geloven, iedereen zit om 07.15 uur in de C-11! Zelfs Wim….
Rond 13.15 uur komt het bruggetje van Bartlehiem in zicht: hoera, nog maar 14 km te gaan! We doen hier een lunch (….!), en gaan vol goede moed weer door. Die gereserveerde Chinees van 19.30 uur halen we wel…..
Om vijf vóór vier uur bereiken we DOKKUM.
De stempelpost is deze keer extra gezellig: op de ‘Biertjusss’-boot….
Daarna door naar de camping, onder geklap en gejuich door mensen op de kant. Zo leuk!
Met een trots hart ons tentenkamp voor de laatste keer opgebouwd en de dag bij Kota Radja afgesloten.
Morgen de laatste loodjes….
Ineke.
Zaterdag 30 juli 2022
Elfstedentocht laatste dag. Na een nachtje op de camping in Dokkum staken we strak om 8:00 van wal voor de laatste etappe van onze epische Elfstedentocht; over de Dokkumer Ee terug naar Leeuwarden. Vrijwel meteen werden diverse liederen luidkeels ten gehore gegeven al dan niet gewaardeerd door de passanten die in de stadshaven afgemeerd lagen waar we weer langs kwamen. Na het passeren van het Chinees restaurant Kota Radja waar we de vorige avond gegeten hadden, lieten we de buitenwijken van Dokkum achter ons en begaven we ons in het rurale gebeid waar Friesland zo bekend om staat. Na twee uur maken we een koffiestop bij de helaas gesloten Grutte Pier Brouwerij in Bartlehiem. We kunnen naar de WC op Scheepsatelier Eestroom, een reizende broedplaats van kunst, experiment en verwondering. Hierdoor geïnspireerd vertrekken we vol elan voor de laatste veertien kilometers via Aldtsjerk, over de Bonke naar Leeuwarden maar niet vooraleer we nog een obligate tussenstop maken bij het Elfstedenmonument Tegeltjesbrug waarop duizenden foto’s van finishers van alle Elfstedentochten op handgemaakte tegels één afbeelding maken van een groepje schaatsers. We gaan weer verder en niet lang erna passeren we de officiële Finish boog van de Elfstedentocht in de vorm van een gestileerd Elfstedenkruisje.
Toch moeten we nog een klein stukje verder want onze finish is waar ook de start was, nl bij de Prinsentuin in het centrum van Leeuwarden. Voordat we hier aankomen moeten we even wachten want het is de bedoeling dat we zoveel mogelijk met z’n allen aankomen. Het onthaal is fantastisch, met muziek, getoeter, zwaaiende en vooral vrolijke mensen; één groot feest. De C-11 krijgt enorm veel aandacht en olv Frits-Jan moeten we talloze malen “de peddelgroet” uitvoeren. Na een ererondje te hebben gemaakt trekken we de kano de wal op, wat ondanks het gewicht, met vele handen licht werk is. Nu is het tijd om de laatste stempel te halen en ons kruisje in ontvangst te nemen. We krijgen er ook nog een mooi fotoboek bij. Van de vorige keer weliswaar maar het geeft een goede impressie van de tocht. Hierna zoeken we onze spullen die de organisatie vervoerd heeft op, terwijl Fer de camper haalt die tijdelijk als opslagplaats cq vrachtwagentje wordt ingezet. Dan is het tijd voor het door de organisatie aangeboden slotbuffet in Restaurant & Grand Café de Koperen Tuin. Het was een leuk idee maar helaas was het restaurant niet voorbereid op zo’n massale toeloop. Lang wachten bij het buffet en als je dan aan de beurt was bleek dat de helft al op was. Toch had iedereen van ons uiteindelijk wel wat te eten maar toen stond er nog een rij tot buiten. Na het eten gingen we op weg, over de afsluitdijk, terug naar Vlaardingen waar we zo’n drie uur later aankwamen. Snel de trailer en overige zaken naar binnen brengen, afscheid nemen en naar huis om ons gewone leven weer op te pakken. Het was een mooie week en een bijzondere ervaring. Bedankt allemaal!
Marcel.
